Türk Tütüncülüğü: 18. Yüzyıldan itibaren geleneksel bir tarım kolu haline gelen tütüncülük, Türkiye’nin birçok bölgesine yayılmıştır. Tütün iç tüketimi karşılamak ve ihracat maksadıyla üretilmektedir. Ülkemizde farklı tütün çeşitleri üretilmekte aynı zamanda bu çeşitler bölgelere göre de değişmektedir. Türkiye’de üretilen tütünlerin %98’i sun-cured tipi Oriental tütünlerdir. Geri kalan kısmı dark air-cured (Sigar), flue-cured (Virginia), light air-cured (Burley) üretimi şeklindedir. Ülkemizde üretilen tütünler yetiştirildikleri bölgeler, toprak yapısı, bulundukları ekolojik faktörler, irsi özellikleri nedeni ile farklı karakter gösteren tipler olmuşlardır. Bu nedenle Türk tütünleri üretim bölgesine göre 4 guruba ayrılmaktadır. Ege, Marmara-Trakya, Karadeniz, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi tütünleri diye gruplandırılırlar. Dünya tütün üretimi içerisinde % 2.5’ lik payla altıncı sırada yer alan Türkiye, tütün dışsatımından her yıl 400- 500 milyon Amerikan doları gelir sağlamakta ve tütün, toplam tarımsal ürünler dışsatım geliri içerisinde % 22.3’lük payla önemini korumaktadır.  Oriental tipi tütün üretiminde lider olan ülkemizin toplam  Oriental tipi tütün üretimindeki payı ise % 36’dır. Son yıllarda Dünya toplam tütün üretim miktarlarında genelde bir azalma görülmektedir. Ancak toplam Dünya tütün üretimi içerisinde Flue-cured ve Burley tütünlerinin payları yükselirken oriental tipi tütün oranları azalmaya devam etmektedir. 2003 yılı tahmini verilerine göre; tütün üretiminin % 64’ü Ege, % 14.5’u Karadeniz, % 2.9’u Doğu, % 14.2’si Güneydoğu ve % 4.2’si de Marmara Bölgesi’nde gerçekleşmektedir. Tütünün her yerde yetiştirildiği düşünülse de, her bir tütün tipinin en iyi yetiştiği ülkeler ve bölgeler vardır. Flue-cured, Şark tipi, Burley, Maryland ve Puroluk gibi başlıca tütün tiplerinin, her birinin en iyi yetiştiği alanların bulunduğu bilinmektedir.